Tijdens het werken op de tuin komen er geregeld buurtbewoners langs, vaak met hun hondjes. ‘Wat staat het er prachtig bij! Zijn dat aarrpelen? En dat? Bloemkolen? Mooi hoor!’ ‘Ja, me moeder had vroeger ook een volkstuin. Met aarrbeien’. (Dit alles uitgesproken met een ferme Leidse r).
Ook vertellen ze dan graag dat ze goed op de tuin letten en oppassen dat er geen kinderen in gaan spelen. Dat lukt dus al prima – alleen in het begin zagen we nog weleens voetstappen in de aarde, en werd er weleens rommel over de heg gegooid.
Begin mei hadden we de eerste oogst, zoals ik schreef. Daarna kwam er nog veel meer groens van de tuin af de kratten in, dankzij onze noeste arbeid. En alles is biologisch geteeld, zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Allemaal prachtige, stevige, sappige groentes, in flinke hoeveelheden: honderden porties raapsteeltjes, bosjes bosuien, kroppen sla. Hopelijk heeft het de klanten van de voedselbank goed gesmaakt.
‘Onkruiddruk’
Als we niet oogsten, wieden we. Dat hoort wel bij het biologisch tuinieren. Er komt van alles op wat je niet wilt hebben. ‘Onkruiddruk’ noemt onze tuinder Jelger dat. En aangezien we in harmonie met de natuur proberen te leven, gaan we niet verbeten de strijd aan met het onkruid, maar halen het rustig en vriendelijk weg. Met de hand of de schoffel.
Allemaal heel zen en mindful. Ik kan iedereen aanraden om dit een paar uur per week te doen. Heerlijk om de geest leeg te maken, het geeft voldoening, en het kost niks! Intussen ben je lekker buiten, krijgt wat beweging, werkt samen met
anderen voor een goed doel. Hoeveel keer win is dat?